Sukcesem zakończyły się prace realizowane w ramach projektu motoszybowca AOS H2

Sukcesem zakończyły się prace realizowane w ramach projektu motoszybowca AOS H2. Konsorcjum w składzie: Politechnika Rzeszowska (lider projektu), Politechnika Warszawska, Akademia Górniczo- Hutnicza i Zakład Szybowcowy Jeżów realizowała projekt NCBR w ramach ścieżki PBS3/A6/24/2015. Kierownikiem projektu jest kierownik Katedry Samolotów i Silników Lotniczych Politechniki Rzeszowskiej prof. dr hab. inż. Marek Orkisz. Celem projektu było zbudowanie innowacyjnego napędu hybrydowego, bazującego na ogniwie wodorowym. Napęd ten zabudowano w motoszybowcu i przeprowadzono tzw. próby mobilne na lotnisku OKL Politechniki Rzeszowskiej. Robocza nazwa projektu AOS H2 pochodzi od motoszybowca elektrycznego AOS-71 i wodoru (H2), który był zasilał generator paliwowy. Innowacyjność projektu polega na wykorzystaniu dwóch ekologicznych źródeł zasilających silnik elektryczny wraz ze śmigłem: generatora paliwowego i baterii elektrochemicznej. Efektem spalania wodoru jest woda (wyprowadzana na zewnątrz kadłuba) i energia elektryczna dostarczana do silnika elektrycznego. Te źródła energii zostały ze sobą sprzężone unikatowym zespołem zarządzającym energią, umieszczonym na pokładzie motoszybowca, jednocześnie sterującym lotem motoszybowca. Moc dostarczana do śmigła to 40 kW (w tym 10kW to moc maksymalna ogniwa, a 30kW pochodzi z baterii). Wodór gromadzony jest pod ciśnieniem (200-300 bar) w dwóch kompozytowych zbiornikach umieszczonych w specjalnych silosach w kadłubie motoszybowca. Na lotnisku OKL PRz przeprowadzono próby mobilne (nie w locie), które wykazały poprawność działania całego statku powietrznego. Dalsze prace będą możliwe, gdy powstaną polskie przepisy regulujące loty statków powietrznych z wodorem na pokładzie. W ramach projektu zbudowano kompozytowy motoszybowiec, który w trakcie postępów w realizacji projektu, przeszedł wiele modyfikacji różniących go od poprzedniej wersji AOS 71 (zadanie to było realizowane przez zespół Politechniki Warszawskiej i Zakładu Szybowcowego w Jeżowie). Generator paliwowy zbudowany został na Wydziale Energetyki i Paliw Akademii Górniczo Hutniczej. Bateria wytworzona została w polskiej spółce, specjalizującej się w produkcji baterii dla transportu, według wymogów określonych w projekcie, specjalnie na potrzeby motoszybowca, spełniając cały szereg norm i ograniczeń lotniczych. Układ sterowania i zarządzania energią to z kolei dzieło pracowników naukowych Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. Całość została zintegrowana i przebadana w Politechnice Rzeszowskiej, której pracownicy byli pomysłodawcami i wykonawcami projektu, a na terenie KSiSL prowadzono prace integrujące napęd z motoszybowcem. Osiągnięciem projektu jest nie tylko sam napęd i motoszybowiec, ale przede wszystkim multidyscyplinarna wiedza wypracowana w trakcie realizacji projektu, dotycząca zarówno zagadnień fizycznych, jak i organizacyjnych. Zbudowany motoszybowiec jest drugą tego typu konstrukcją w Europie. Jedynym urządzeniem, które zostało zakupione jako gotowy element był silnik elektryczny do napędu śmigła. Reszta zespołów została wykonana przez członków konsorcjum na potrzeby projektu. Wszystkie rozwiązania zastosowane w wykonanych podzespołach są unikatowe i wiele z nich jest obecnie w trakcie procesu patentowania. Dalsze prace wymagają jeszcze znacznych środków finansowych. (Alatir)